Ozon to słowo zaczerpnięte z języka greckiego. Tłumaczy się je jako pachnący, dlatego we współczesnym świecie nazwa ozon została nadana gazowi (odmianie tlenu) o charakterystycznym zapachu i błękitnej barwie.

Ozon może występować również jako ciecz, wtedy ma barwę niebiesko-czarną lub jako ciało stałe, wtedy jest fioletowo-czarny.

Ozon powstaje naturalnie w powietrzu pod wpływem wyładowań elektrycznych. Wytwarzają go też spienione morskie fale oraz wodospady.

W powietrzu, którym oddychamy, stężenie ozonu jest bardzo niskie, toteż nieszkodliwe i wynosi od 0,001-0,003 ppm (parts per milion, czyli na milion cząsteczek powietrza przypada tylko jedna cząsteczka ozonu). Jako ciekawostkę podać można fakt, że w górnych warstwach atmosfery, na wysokości 20-50 km to stężenie wynosi 10-20 ppm.

W sposób sztuczny ozon uzyskać można w pewnych reakcjach chemicznych zachodzących w generatorach ozonu. Są to urządzenia, które wytwarzają ozon, zwane też krócej: ozonatorami. I tak jak naturalny ozon pochłania szkodliwe promieniowanie ultrafioletowe, tak ten wytworzony przez człowieka służy mu w walce z chorobotwórczymi ustrojami (bakteriami, wirusami, grzybami) oraz niepożądanymi zapachami. Dzieje się tak, ponieważ gaz ten jest silnym utleniaczem, niepalnym i dobrze rozpuszczającym się w wodzie.

Skąd jego skuteczność?

Otóż inaczej działa na organizmy jednokomórkowe i wielokomórkowe o małej specjalizacji komórek niż na człowieka i inne organizmy o wyższym stopniu rozwoju. Dlatego niszczy wirusy, grzyby, bakterie, ale jest bezpieczny dla człowieka.

Aby ozon okazał się szkodliwy dla ludzi ( i wywołał bóle głowy, podrażnienia nosa, gardła, oczu), jego stężenie musiałoby wielokrotnie przekroczyć dopuszczalne normy. Kiedy stosują go profesjonaliści, zachowując wymagane środki ostrożności, nie ma praktycznie niebezpieczeństwa dla zdrowia i życia ludzkiego.
Ozon ulega samoczynnemu rozkładowi do postaci tlenu.

Zabiegowi ozonowania poddawane są: pomieszczenia, pojazdy oraz woda.

Dzięki ozonowaniu usuwamy:

• powodujące dyskomfort zapachy (nawet tak silne jak te po pożarach lub zalaniach),
• pleśnie, grzyby,
• różnego rodzaju alergeny,
• bakterie, wirusy,
• odór dymu papierosów i cygar,
• czad.

Za pomocą ozonu można zdezynfekować nie tylko różnego rodzaju pomieszczenia, ale także owoce, warzywa, mięsa, wodę oraz powietrze. Ozonowanie żywności przedłuża jej okres przydatności do spożycia.

Ozonowanie wody usuwa z niej nieprzyjemny smak i zapach oraz przywraca jej przejrzystość. Zabieg ten stosowany jest np. na basenach. Zmniejsza zużycie środków chemicznych o 80%. Jest tańszy niż chlorowanie. Nie powoduje podrażnienia oczu, nie wysusza skóry i nie niszczy kostiumów kąpielowych. Jego działanie w porównaniu z chlorem jest 50 razy skuteczniejsze i 3000 razy szybsze.

Podsumowując: ozon jest bezpiecznym dla zdrowia i życia człowieka sposobem dezynfekowania wody, żywności, pomieszczeń, pojazdów. Dzięki niemu poprawić można komfort życia alergików i pozbyć się różnego rodzaju odstręczających, szkodliwych zapachów, np. nikotyny, zgnilizny, pleśni.